موقعیت جغرافیایی به عرض ۱۷ دقیقه و۳۵ درجه و طول جغرافیایی ۳۶ دقیقه و ۵۱ درجه ارتفاع از سطح دریا ۸۸۵ متر است . روستای ایجدانک از قدیمی ترین روستاهای جنوب شهر ورامین ،کیلومتر ۸ است.
معنی ایج یعنی دژقلعه و دانک به معنی کوچک می باشد که آثار تاریخی فرهنگی فراوانی دارد که عبارتند از تپه یا قلعه شرق روستا، حمام، مسجد ، قبرستان قدیمی،دخمه ها ، امامزاده غیبی یعقوب و نقارخانه یا قربال و دارای باغهای سیب فراوان که سیب قندک آن معروف می باشد.محصولات کشاورزی آن شامل غلات ، پنبه ،صیفی جات ، علوفات دامی ،حبوبات و چند کارگاه صنعتی و دامپروری و مرغداری می باشد.ساکنین روستا از اقوام تاجیک ، سیل سپور، منصوری ، قاسمی ، حسینی و حشمدار می باشد.
تپه یا قلعه باستانی روستای ایجدانک: این تپه یا قلعه در فاصله ۵۰۰ متری شرق روستا واقع شده است . که ورقی از سند تاریخ ورامین را حکایت می کند . که در چند سال اخیر توسط دستگاههای دولتی مورد حفاری قرار گرفته است در قسمت جنوب همین قلعه نقارخانه بود به تلی از خاک تبدیل شده است به گفته پیر محل خان محمد منصوری در فاصله ۲۰۰ متری چهار نقال خانه یا قربان در چهار طرف داشت که امروز تخریب شده است.
امامزاده یعقوب روستای ایجدانک: این زیارتگاه که فقط چهار دیواری است در قسمت شمال مدرسه واقع شده است که مردم روستا از معجزات و کرامات آن تعریف می کنند که برای زیارت و راز و نیاز خود به این مکان می آمدند و زنان روستا نذورات خود را در این محل ادا می کنند و اولین متولی آن به نام هاجر خاتون بوده است.
حمام و مسجد روستای ایجدانک:حمامی گنبدی شکل که از سطح زمین ۳متر پایین تر می باشد که از چند قسمت تشکیل می شود :۱-رختکن ۲- خزانه ۳- حوض پاشور ۴- تیون ۵- کوره ۶- آب انبار . بانی ساخت این حمام خزانه ی خالد خان سیلسپور بوده.معمار آن استاد هاشم سیلسپور بوده و بانی مسجد، آب انبار امین السلطان میرزا علی اصغر خان بوده است که در زمان قاجار و ناصرالدین آن را ساخته است. تعمیر آن توسط استاد معمار مدخان وزیری صورت گرفته است به گفته پیر محل خان محمد منصوری ، تاریخ ساخت آن ۱۳۰۳ هجری قمری بوده است.
دخمه یا سردابه های به یادماندنی روستای ایجدانک: این دخمه ها که در قبرستان قدیمی جنوب روستای ایجدانک می باشد که جسد را به صورت امنت در دخمه ها نگهداری می شده و بهد از مدتی استخوان ها را جمع آوری ، در جعبه یا گونی قرار می دادند و در محل مورد نظر با وسایل چهارپایان این کار صورت می گرفته که بیشتر به شهرهای نجف ، کربلا ، قم و دیگر جاها می بردند و در آنجا دفن می کردند . علت این شگرد کار نبودن وسایل کافی یا ماشین بوده است و این دخمه ها با مصالحح آجر و گچ در سطح زمین ساخته می شده و در این قبرستان ۱۵ دخمه باقی مانده است . این دخمه ها به دوران زندیه تا قاجاریه و پهلوی اول می رسد.
